Thuiskomst in Argentinië

Door de geluiden van een tekenfilm en van spelende kinderen in de kamer naast me word ik wakker. Het is nog vroeg, maar de zon schijnt al door mijn raam naar binnen en aan de lucht is te voelen dat het weer een warme dag wordt. Ik draai me om en probeer nog wat verder te slapen, maar plotseling word ik overvallen door een gevoel van paniek... Ik besef me opeens dat het vandaag mijn laatste dag is in Villa Allende en mijn één na laatste dag in Argentinië. Ik wil nog zoveel dingen doen en zoveel mogelijk tijd doorbrengen met de mensen om me heen voor het afscheid vanavond. Een afscheid dat nog lastiger zal zijn dan vier jaar geleden.

Inmiddels is het al drie weken geleden dat ik hele dagen doorbracht in het huis van de familie van Nate. Inmiddels gaat het gelukkig weer beter en ben ik een dikke twee weken in Argentinië. Na een paar uur op het kantoor van de vliegmaatschappij kon ik namelijk op 30 oktober naar Argentinië vliegen, waar ik de volgende dag om 4:30 aankwam. En na een dag door Buenos Aires te hebben geslenterd, was het op zaterdag tijd om Sabina weer te ontmoeten. Met Sabina heb ik vier jaar geleden enorm veel tijd doorgebracht; uitgaan met haar vrienden, naar de bioscoop of gewoon gek doen bij Gringa thuis. Het weerzien was dan ook erg fijn en gelijk hadden we weer net zoveel lol. Ik heb haar vriend en zus leren kennen en eindelijk kunnen zien waar ze woont. Verder hebben we Tigre bezocht, waar de rivier overstroomd was en mijn linnenbroek weinig bescherming bood tegen de kou van 11 graden. Gelukkig hebben Argentijnen altijd een thermosfles met heet water bij zich voor maté, waardoor ik niet onderkoeld ben geraakt na de grote overgang van temperaturen.

Ook de volgende ochtend was het erg koud toen ik in Villa Allende aankwam. Toen kon het me echter helemaal niet meer schelen, want het gevoel dat ik al die tijd heb gehad, werd die morgen bevestigd; ik was weer in mijn tweede huis. En bij mijn tweede huis hoort een geweldige familie! Mijn voormalige gastmoeder kwam me bij de bushalte ophalen en met haar waren haar twee kleinzoons meegekomen, José en León. Beide hebben energie voor tien en omdat dochter Dolores met de twee jongen bij mijn gastmoeder Gringa inwoont, is er altijd wat te beleven in huis. Na het ontbijt, waar Dulce de Leche natuurlijk niet bij kon ontbreken, was het net of ik nooit weg was gegaan uit Villa Allende.

Inmiddels zijn we precies twee weken verder en in deze twee weken heb ik mijn Argentijnse accent verbeterd, héél veel gegeten, veel rode wijn gedronken, maar vooral veel tijd doorgebracht met alle mensen die ik vier jaar geleden heb ontmoet. Zo heb ik met mijn voormalig Spaans lerares afgesproken, heb ik een bezoek gebracht aan het kantoor van Projects Abroad en heb ik een folklore avond bezocht met de huidige vrijwilligers. Verder heb ik veel tijd doorgebracht met Duitse Aurelia, die hier dichtbij woont bij een gastmoeder die ik ook erg goed ken van vier jaar geleden. Met zijn drieën hebben we onder andere een bezoek gebracht aan een riviertje in de heuvels rond Cordoba.

Natuurlijk heb ik ook nieuwe mensen leren kennen en alle mensen om me heen hebben er voor gezorgd dat ik tijdens deze twee weken zo intens heb kunnen genieten. Ik werd door iedereen uitgenodigd om leuke dingen te doen en heb me daarom geen dag verveeld. Ook zorgde dit ervoor dat ik de eerste avond al gewend ben geraakt aan het Argentijnse ritme (avondeten vindt vaak pas na 22:00 plaats en uitgaan eventueel dus nog veel later).

Enorm veel leuke nieuwe ervaringen dus, maar ik heb vooral genoten van de tijd met mijn Argentijnse familie. Genieten van de gesprekken tussen Gringa en een vriendin die eindeloos doorgaan, met Gringa of Dolores rennen naar de bus en praten over de geschiedenis van Argentinië of samen koken en afwassen. Kortom het perfecte einde van deze mooie reis! En.. 1 ding is zeker, ik kom hier zo snel mogelijk weer terug. Wie weet om dan eindelijk een asiel te openen voor alle lieve straathonden hier.

En hoe moeilijk het ook is om hier weg te gaan, het is ook fijn om weer naar huis te gaan. Ik heb een enorm mooie tijd beleefd dus ik heb er ook vrede mee om weer terug te keren naar Nederland. Het was alleen fijn geweest als ik niet van een prachtige lente terug naar de kou moest. Ik denk dat ik extra vatbaar ben voor een winterdip dit jaar.

Tijd dus om nog wat extra vitamine D te produceren in de tuin! Tot snel in Nederland (woensdag kom ik aan)!