Sorry, de bananenbrug was gesloten!
Blijf op de hoogte en volg Marlies
19 September 2014 | Costa Rica, Heredia
Vanuit Caño Blanco varen we met de wind in onze haren (bij mij natuurlijk meer dan bij Nate) over Rio Parismina richting Parismina om hier een weekend te vertoeven. Het dorpje is alleen via de rivier te bereiken en tijdens de bootrit van tien minuten flitst het regenwoud voorbij.
Bij de steiger worden we opgewacht door onze gastvrouw Teresa. Zij leidt ons over de zandpaadjes naar haar huis waar we de komende nachten zullen verblijven. In het houten huisje dat omsingeld wordt door hangmatten en loslopende kippen, krijgen we ons eerste versgeperste vruchtensap van dat weekend. Er zullen de komende dagen nog veel volgen.
De rondeleiding die volgt laat ons pas echt kennismaken met het Caribische dorp. We komen langs vele kleine gekleurde huisjes waarvan er aan paar dienst doen als winkel of bar. Tot onze verbazing zijn er in het dorp verder twee scholen te vinden en een vliegveld! Het vliegveld bestaat alleen uit een landingsbaan,dat dan weer wel. We eindigen de rondleiding op het strand. Het zwarte zand geeft het strand een mysterieuze uitstraling en maakt het prachtig om te zien.
De volgend dagen leven we mee met de famlievan Teresa. Er wordt heerlijkt gekookt en de hele familie doet zijn best om het ons naar de zin te maken. We lopen 's avonds 11 km over het zwarte zand op zoek naar de schildpadden die hier hun eieren komen leggen. Helaas zijn de schildpadden die avond afgeschrikt door het vieze water (of toch door mijn blonde haren) en zien we alleen wat sporen van schildpadden die eerder die week hun eieren hebben gelegd. Wel zien we in een laguna twee paar ogen schitteren als we er met een zaklamp heen schijnen; krokodillen. De krokodillen zien we de volgende dag nogmaals tijdens een boottour over de rivier samen met gastheer Melvin. Gelukkig zien we ze de derde dag bij het kanoen over de rivier niet en hebben we aand het eind van het weekend vele dieren gezien; apen, vogels, kikkers, salamanders, leguanen etc. Ook hebben we tegen die tijd wat van de relaxte levensstijl overgenomen. We hangen in de hangmatten en lopen op blote voeten door het dorp.
Eenmaal terug in Heredie beleven we nog meer avonturen. We oefenen one golfskills, bezoeken een vulkaan, een koffieplantage en natuurlijk onze dagelijkse Spaans lessen. Ook dit gaat niet zonder avonturen, we staan doodangsten uit in de auto of regenen nat tijdens een van de tropische regenbuien. Gelukkig brengt het regenseizoen ook de mogelijkheid met zich mee om weer een keer ongegeneerd in de plassen te stampen (blijken de enorme gaten in de weg ook nog een functie te hebben!). Onze Spaans kennis gaat ook snel vooruit wat de communicatie met kleine Pedro, de zoon van het stel waar we verblijven, wat makkelijker maakt. Zo kunnen we hem er bijvoorbeeld op wijzen dat we wel door hebben dat hij vals speelt tijden het spelen van memory.
Tot slot bezoeken we een borstvergroting die Sylvia, onze gastvrouw in Heredia uitvoert. We blijven toch medische studenten dus laten deze kans niet vliegen! De operatie is erg indrukwekkend, maar door een tekort aan voedingsstoffen besluit ik halverwege de operatie om in de armen van een van de verplegers te vallen. Ik ben in de veronderstelling dat Nate me zo goed helpt, maar als ik op een bed weer wat helderder kan denken blijkt er toch een Tico de held van de dag te zijn (al hielp Nate me het best natuurlijk). Na het personeel te hebben overtuigd dat ik toch echt een geneeskundestudent ben, ik meerdere operaties heb gezien en ik me weer goed voel kan ik gelukkig verder van de operatie genieten.
Na ons verblijf in Heredia de afgelopen twee weken, is het nu tijd om te gaan reizen. Dit weekend zullen we uitvinden of de walvissen hier minder schrikken van mijn blonde haar als de schildpadden (en de algehele bevolking hier). En daarna zullen we nog zoveel mogelijk andere mooie plekken bezoeken voor Nate naar huis vliegt.
Voor nu in ieder geval veel liefs uit Costa Rica!
-
19 September 2014 - 21:42
Simone:
Que guay Marlisita! Espero que tengais un buen tiempo y que os divertais! :-) besitos desde holanda -
19 September 2014 - 22:09
Papa:
Wat fijn om weer eens een verslag op deze site van je te kunnen lezen. Ten eerste omdat het bewijst dat je weer leuke en spannende dingen ziet en meemaakt (en nu kun je ze gelukkig delen met Nate) en ten tweede om nog meer te lezen over wat je dan allemaal meemaakt. Want het verschil met Argentinië is natuurlijk enorm door de berichtjes die je al stuurde via WhatsApp. Ik ben benieuwd naar de volgende avonturen. Geniet nog lekker samen, maar pas op voor al te diepe gaten in de weg :)
En niet iedereen is het Spaans machtig, dus ik ben erg benieuwd naar wat Simone allemaal geschreven heeft. Maar wel leuk dat ze zo snel met een reactie was.
Liefs en groet aan Nate. -
19 September 2014 - 22:28
Mama:
Genoten van je verslag, Marlies. Ik zie het voor me hoe jullie in de plassen stampen.
Geniet lekker verder samen, liefs, mama -
21 September 2014 - 09:51
Vera:
Hè Marlies, wat een super verhaal. Klinkt alsof jullie het super naar jullie zin hebben! Heel veel plezier samen! We zien elkaar weer gauw in Groningen. De tijd vliegt, enjoy! -
14 Oktober 2014 - 09:12
Serenaaa:
Lieve Marlies!
Je zal inmiddels naast geneeskunde student ook een verfijnd bananenplukker zijn en biologe aangezien het jou niet ontbreekt aan exotische natuur wonderen!
Ik browse snel door naar je tweede verslag :)
Xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley