Paclies wederom gesignaleerd!

Ja ja, het is weer zover… Ik denk dat ik hier mijn hele leven niet meer vanaf kom. Paclies, de bijnaam die ik in Bretagne op de camping toegewezen kreeg omdat ik zogenaamd kinderen opat, is ook hier in Rosiers sur Loire en in Angers nu bekend dus misschien moet ik dat gewoon omdopen tot mijn Franse naam. Het is beter uit te spreken voor de Fransen én dan heb je direct een gesprek opgebouwd met nieuwe mensen op de camping. Het maakt alleen niet zo’n goede indruk bij mensen die je voor de eerste keer ziet; het idee dat je kinderen eet en de miniclub organiseert is misschien niet zo geruststellend.

Maar goed ik zou het direct even toelichten. De reden dat de naam hier op de camping is opgedoken is eigenlijk te verklaren doordat ik de eerste dagen dat ik hier was, met Christophe (de campingbaas) en Annemiek at. Op de eerste of tweede dag had Chrtistophe toen een heerlijke salade gekregen waarop ik me de volgende dagen flink heb uitgeleefd met als gevolg dat ik de bak bijna in mijn eentje heb opgegeten. Christophe was aardig verbaasd over de hoeveelheid die ik at waarna Annemiek mijn bijnaam heeft geïntroduceerd bij Christophe en de rest van het team. Gelukkig valt het hier nog mee.. ik word nog gewoon Marlies genoemd in tegenstelling tot in Angers, waar ik dit weekend was. Op mijn vrije dag (zaterdag) ben ik namelijk naar Angers afgereisd om hier een bezoek te brengen aan Anne en Camille (oud-collega’s van de camping in Bretagne). Ik had ze sinds augustus vorig jaar niet meer gezien en ik werd dus erg enthousiast begroet met… Paclieeeeess! Zelfs een vriend van Camille die we later zagen vroeg aan me, dus jij bent Paclies? Waarna we hebben uitgelegd waar de naam vandaan kwam en toen bleek dat Anne me inmiddels twee jaar Paclies noemt, maar niet af wist van het verhaal dat ik kinderen zou eten. Maar goed genoeg over Paclies, ik zal eens meer vertellen over hoe het er aan toe gaat op de camping.

Inmiddels is het team op camping Val de Loire compleet. Claire, de tweede animatrice is vorige week zondag aangekomen en zij was de laatste die aankwam. Annemiek en Lucille (receptie) waren hier al toen ik aankwam en Zohra (bar) en Guenaelle (schoonmaak) waren toen ook al aan het werk maar die verblijven niet op de camping omdat ze in de buurt wonen. Ook Victor (bar) en Charlotte (bar) zijn nu alweer een week aan het werk en zij slapen ook gewoon thuis. En verder is Christophe (de campingbaas) er natuurlijk nog. Angelique, zijn vrouw en zijn twee dochters zijn er op dit moment niet maar dit komen eind deze week weer terug op de camping.

Een gezellig grote groep dus en zo is de sfeer hier ook te beschrijven. Het is erg leuk met zijn allen en ik heb het erg naar mijn zin. Het is wel heel anders dan Bohat en ik merk dat het team voor mij nog wel minder hecht is, maar dat komt waarschijnlijk ook omdat het voor mij nog moeilijk is om me er echt tussen te mengen omdat vanwege mijn Frans. Dat komt dus waarschijnlijk nog wel en ik denk dat ik twee jaar geleden ook super veel geluk heb gehad met het team op Le Bohat. Als je kijkt hoeveel lol we toen hebben gehad en wat voor contact we nu nog hebben. Het bezoekje was dan ook erg gezellig afgelopen zaterdag en we hebben al afgesproken om zo nu en dan af te spreken.

Ook het werk is erg anders dan op Bohat, maar zeker niet minder leuk. Mijn werkweek begint op zondag om 10 uur als we de week beginnen met de miniclub. De eerste week dat ik hier was heb ik de miniclub alleen gerund en heeft Annemiek me vooral ingewerkt met de andere dingen, maar nu zijn het dus Claire en ik voor de kinderanimatie. Na de miniclub hebben we de middag vrij waarin we de week globaal voorbereiden en dan om 18.30 begint het welkomswoordje. Hier schenken we alle gasten iets te drinken in terwijl Christophe en Annemiek meer informatie geven over het programma en de camping aan de nieuwe gasten. Daarna eten we snel wat en dan om 21.00 begint de minidisco met aansluitend de openluchtbioscoop. Dit ging gisteren bijna mis, maar daar kom ik later op terug. Op maandag begin ik mijn dag al eerder, om 9 uur met de aquagym. Daarna weer miniclub (dat is op alle dagen behalve zaterdag) en ’s avonds de BINGO! Ik ben er al snel achter gekomen dat dit niet mijn ding is. Ik noem dan de cijfers op in het Nederlands, maar na 2,5 uur heb ik daar de grootste moeite mee omdat het zo eentonig is. Gelukkig is de dinsdag een erg leuke dag! Miniclub, vervolgens kanoën en tot slot de cocktailavond aan het zwembad. Hier houden Claire en ik de kinderen in de gaten die dan komen zwemmen. Op woensdag is het aquagym, miniclub en ’s avonds karapiano of cabaret. Bij de karapiano is het de bedoeling dat wij ook een lied zingen dus deze woensdag is de première van de karaoke-carrière van Annemiek en mij, aangezien we er de vorige keer onderuit zijn gekomen (Annemiek was ziek en de anderen zongen Franse nummers die ik niet kende). Het wordt vast superleuk en we worden dan niet begeleid door een suffe cd maar door een pianist/gitarist. Ook met de miniclub gaan we dan iets zingen dus dat vergt nog een hoop voorbereiding zo’n karapiano. Donderdag is de langste dag voor Claire en mij, dan hebben we de kinderen namelijk van 10 tot 17 uur. Tussen de middag eten we dan iets met de kinderen en verder spelen we een groot spel en bereiden we het spektakel van vrijdag voor (knutselen en dansjes/toneelstukje oefenen). Vrijdag ga ik naar de Accrobranche (bomenklimpark) en ’s avonds wordt het spektakel opgevoerd voor alle ouders en daarna volgt er nog een (mini)disco. Een volle week dus en tussendoor helpen we ook veel met opbouwen of helpen we mee achter de bar als het druk is. Zo hebben we bijvoorbeeld de donderdagavond vrij omdat we dan de lange dag hebben gehad, maar toen ik donderdagavond wat te eten wilde halen (er worden dan of een soort broodjes gebakken op de camping of er wordt een gebraad varken opgegeten met alle gasten) belandde ik toch achter de bar en heb ik geholpen het varken te verdelen dus toen heb ik toch tot 23.30 gewerkt.

We eindigen door de avondanimatie dus vaak laat en we werken ook veel en hard waardoor ik ’s avonds blij ben als ik in mijn bed lig. Ook maak ik er goed gebruik van dat ik op zaterdag uit kan slapen en vorige week heb ik ook geprobeerd om een siësta in te lassen, maar dat vergt weer enige oefening. Ik merk ook dat het constant concentreren op het Frans erg vermoeiend is, waardoor ik na het werk vaak geen energie meer heb om met de Fransen uit het team nog een drankje te drinken. Soms nog wel in de bar, maar vaak blijven zij tot een uur of 1 in de mobile home waar Claire slaapt nog wat drinken maar dan versta ik het Frans niet meer door de vermoeidheid dus daar maak ik mezelf niet blij mee. Ik kruip dan ook lekker in bed. Mijn Frans gaat wel vooruit, dat zeggen mijn collega’s gelukkig ook tegen me. Van mij mag het nog wel wat sneller want ik blijf nu een beetje hangen in dezelfde woorden en zinnen die ik al goed ken, maar als ik kijk hoe het verbeterd is in deze drie weken dat kan ik best tevreden zijn.

Ik heb het dus weer erg naar mijn zin, maar soms begin ik sommige dingen toch wel te missen. Mijn kamertje (en huisgenootjes) in Groningen, het lekkere brood in Nederland, zelf bepalen wat je gaat eten en iedere dag naar de AH kunnen, drop maar natuurlijk ook alle lieve mensen die ik hier moet missen. Gelukkig heb ik twee leuke bezoekjes om naar uit te kijken. Op 8 augustus komen mijn ouders hier voor een aantal dagen langs en die week erna zal Nate me komen bezoeken. Hier kijk ik erg naar uit en gelukkig heb ik het zo naar mijn zin en heb ik weinig tijd om me erg druk te maken over wat ik mis.

Ik zal nog even toelichten wat er gisteren precies is gebeurd ’s avonds waardoor de minidisco bijna in de soep liep. Claire en ik dachten namelijk beiden dat de minidisco om 21.30 zou beginnen, net als alle andere avondanimatie. Ik was rond 20.45 dan ook nog even naar mijn kamer gegaan om de laatste dingetjes te pakken en wilde toen naar beneden gegaan toen Lucille doorgaf dat we het rondje moesten maken om de kinderdisco aan te kondigen. Dit doen we altijd op een golfkarretje met twee kindjes die dan in het Frans en Nederlands omroepen dat de minidisco straks begint. Dus Claire en ik gaan met twee kindjes op het karretje en beginnen met het rondje… De kindjes roepen om dat de disco om 21.30 begint en om 21.00 komen we terug naar de tent waar de minidisco altijd plaatsvindt. En daar komen we erachter dat de minidisco van zondag altijd om 21.00 begint omdat de film anders te laat eindigt. Dus wij snel op het podium om te beginnen met de dansjes en aangezien we dus iedereen net hebben laten weten dat het om 21.30 zou starten, heeft Annemiek toen nog een rondje over de camping gedaan om dit te herstellen. Achteraf kan ik er om lachen en Christophe gelukkig ook, maar ik voelde me zo dom! Christophe vond het volgens mij alleen maar grappig omdat alle kindjes er waren en het goed is gegaan. Hij heeft me gister en vandaag dan ook al tien keer verteld dat de aquagym ook om 9 uur moest beginnen en niet om 9.30.

Maar goed, het is weer een lang verslag geworden en ik moet me nog geestelijk voorbereiden op mijn favoriete avond. Morgen heb ik een dag waarin water centraal staat. Eerst waterspelletjes met de kinderen omdat het zulk mooi weer is, dan kanoën en ’s avonds beland ik zonder twijfels weer in het zwembad aan het eind van de cocktailavond. Dat wordt dus vaak douchen en omkleden, maar ik heb er erg zin in!

Veel liefs en een bisous,

Marlies