Op naar Mendoza!
Door: Marlies
Blijf op de hoogte en volg Marlies
05 Maart 2010 | Argentinië, Villa Allende
Hola todos!
Hier weer een berichtje dat ik gisteren heb geschreven:
Hoe gaat het in Nederland? Ik lees heel veel dat het wat beter weer is en dat de zon ook weer schijnt, eindelijk… Hier is het ook weer mooi weer. Na zo’n 2 weken van veel regen was het dit weekend voor het eerst weer echt mooi weer. Zaterdag was het zo’n 32 graden en lekker zonnig. Gelukkig maar want de zomer loopt tot zijn einde en ik moet toch wel blond en bruin terugkomen. Dinsdag was het trouwens weer helemaal mis! Uren lang heeft het geregend (natuurlijk als mijn was buiten hangt te drogen) en dus waren alle straten nog meer overstroomd dan de vorige keer (ze zijn trouwens na 10 minuten al overstroomd).
Eens kijken wat ik allemaal moet vertellen… Vorige week kwamen er een dochter met 2 kleinzoons van mijn hostmoeder logeren. Van dinsdag tot en met vrijdag was het dus erg druk in huis. Het was heel gezellig, maar het was af en toe echt vervelend omdat ik dan met mijn stukken voor de decentrale selectie bezig wilde. Jose was namelijk helemaal gek van me en wilde de hele tijd met me door de tuin lopen en rennen. Ik heb dus een Argentijnse vriend, haha hij is alleen een beetje jong (hij is 2 jaar).
Woensdag hadden we een workshop op het kantoor van Projects Abroad voor alle care-vrijwilligers. We hebben gepraat over hoe we de kinderen het best kunnen helpen en we hebben van alle projecten verhalen gehoord. Ik vond het heel goed dat ze dit hadden gedaan en ik heb ook wel dingen geleerd. Ook hadden we allemaal dingen bedacht om te doen met de kindjes. Zo wilden we ze allemaal hun eigen schoenendoos geven die ze dan konden versieren en die waar de eigenaar als enige bij mocht. De kindjes hebben namelijk helemaal niets voor zich zelf. Het probleem bij het SOS kinderdorp is alleen dat we geen plek hebben om zoiets te maken of iets anders te knutselen. Er is een soort klaslokaal als animatieruimte, maar daar mogen we de sleutel niet van dus dan gaat het niet door. Echt heel jammer voor de kindjes, maar we kunnen moeilijk op de straat gaan knutselen. Zeker niet als alle kinderen graag dingen stelen of van elkaar afpakken. Tijdens de workshop werd wel duidelijk dat het SOS kinderdorp echt enorm is in vergelijking met de andere weeshuizen. Daar zijn meestal zo’n 10 tot 20 kinderen en dan zijn er vaak 2 vrijwilligers. Ook werden er echt heftige verhalen verteld over de projecten of kinderen, die ik niet snel zal vergeten.
Woensdagavond ben ik met Celia, Filipa, Sofia en Vanessa (de laatste 2 werken voor PA)naar de bioscoop geweest. We zijn naar dias de ira geweest.. ik weet niet meer hoe hij in het Engels heet, maar hij was echt heel goed. Het was wel heel apart woensdag. Ten eerste regende het dieren. Ik liep ’s morgens de heuvel af naar het centrum en toen viel er vlak naast me een muis op de grond. Ik denk dat er een vogel langs vloog die het liet vallen maar het was wel erg vreemd. En toen waren we midden in het centrum van Cordoba en toen viel er opeens een uil uit de lucht. Hij vloog niet meer hij viel echt… En later vloog hij weg. Ook zaten we op de heenweg opeens bij Vanessa in de bus en op de terugweg zat Ariel (een andere medewerker van PA) in dezelfde bus. Op zich is dat misschien niet zo raar maar met zoveel bussen in zo’n grote miljoenenstad is het toch wel toevallig.
Donderdag was het werk voor het eerst echt lastig. De kinderen waren in het begin heel enthousiast maar al snel veranderde dat in schreeuwen en veel gevechten. Ook het schizofrene meisje was erg agressief en dus was dat de eerste keer dat ik het niet leuk vond op het SOS kinderdorp. Vrijdag was echt een heel speciale dag daarentegen. Er waren 2 fietsers aangekomen in het SOS kinderdorp. Een Argentijn en een Canadees. Die Argentijn is al 2 jaar aan het fietsen en hij gaat nog een half jaar tot een jaar door. Hij is in Alaska begonnen en is toen helemaal naar het Zuiden gefietst en hij gaat nu naar het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika. Onderweg is hij langs alle SOS kinderdorpen geweest die er zijn in Noord en Zuid Amerika. Echt zo tof! Filipa zei al:’Dit is mijn nieuwe held!’ En dat voel ik ook wel een beetje. Hij heeft alles opzij gezet om dit te doen en hij heeft alleen zijn fiets en de dingen die hij mee krijgt op die fiets verder niets. Zelfs geen huis meer. Hij heeft ook allerlei foto’s gemaakt en ik hoop dat ik die kan krijgen want wij mogen geen foto’s maken in het SOS kinderdorp.
Hij vertelde trouwens wel iets indrukwekkends. Van alle SOS kinderdorpen die hij heeft gezien, is deze in Cordoba degene met de minste structuur en met de ‘vervelendste’ kinderen. Echt zo sneu voor de kinderen. Het is ook af en toe een beetje een zootje… Er wordt zo’n beetje per maand van directeur gewisseld en maar 2 tia’s (in ieder huis woont 1 tia met 10 kinderen) zijn echt goed vinden wij. Sommige tia’s heb ik na een maand nog geen eens gezien! Ook zijn er tia’s die hun kinderen binnen houden, die mogen niet met ons komen spelen. Zo zonde want die 2 goede tia’s wonen samen in een huis en bijna alle kinderen uit dat huis komen iedere dag. En niet alleen wij, maar ook mensen van buiten het SOS kinderdorp hebben gemerkt dat het met die kinderen echt een stuk(je) beter gaat. Wij kunnen misschien niet zoveel voor de kinderen doen maar het is echt fijn om te horen dat je toch een verschil in hun leven hebt gemaakt. Al is dat misschien maar een heel klein verschil.
Dit weekend gingen we naar Icho Cruz met vrijwel alle vrijwilligers. We sliepen in bungalows en de camping was direct aan een rivier. Het was echt super. Overdag lekker kletsen en zwemmen bij de rivier en ’s avonds hebben we gebbqd en met zijn allen gepraat en gezongen. Een meisje had haar gitaar mee en die zong echt zo goed! Zondagmiddag na de lunch ging iedereen weer naar huis. Het was zondag niet zo mooi weer en toen het begon te regenen ging ik ook maar naar huis. Maar het was echt heel gezellig, ik heb heel veel met mensen gepraat.
Gisteren gingen we met een groep van ongeveer 10 vrijwilligers sushi eten. Het was de eerste keer dat ik dat ging eten en het was zo lekker! Ook dit was weer heel gezellig. Ik ben met Joris en Filipa nog wat wezen drinken en toen met de laatste bus terug dus ik was om half 4 thuis. Vanochtend was het ook moeilijk om wakker te worden want ik moest om 9 uur in het kantoor zijn. En het is een half uur lopen naar het kantoor. Ik ging vandaag begonnen aan mijn medicijnenproject. Ik werd naar Mendiolaza naar mijn placement gebracht. Ik dacht dat het een klein ziekenhuis zou zijn, maar het is dus een soort huisartsenpraktijk. Wel met verschillende soorten dokters maar niet echt wat ik verwacht had. Het is heel klein en eerlijk gezegd vond ik het wat saai vandaag. Ik ben bijna de hele tijd bij een verpleegkundige geweest en het enige wat heb ik heb gezien is dat ze de bloeddruk opnam en bij een stuk of 5 mensen een vaccinatie gaf. Niet heel spannend dus, zeker omdat die 5 mensen in 2,5 uur kwamen. Ik heb wel veel gepraat met de verpleegkundige dus het was wel goed voor mijn Spaans, maar als het morgen nog niet helemaal bevalt dan vertel ik dat aan de medewerkers van Projects Abroad. Ik weet dat er ook placements zijn in echte ziekenhuizen en dat lijkt me dan veel leuker, daar gebeurt tenminste iets.
Dit weekend ga ik met een hele groep naar Mendoza. Dit is een echt wijnprovincie en in de gelijknamige hoofdstad is een groot wijnfestival dit weekend. Morgenavond om half 11 vertrekken we met de bus en dan komen we zaterdagochtend aan. Het plan is om dan zaterdag ook te gaan raften maar ik weet niet of dat doorgaat. Zaterdagavond gaan we dan naar het feest en dan slapen we in verschillende hostels. Iemand heeft een hostel voor mij geboekt en ik weet eigenlijk niet waar en hoe duur het is, maar het komt wel goed. Ik heb er in ieder geval veel zin in! Ik zal wel doodop zijn maandag want zondagavond gaan we weer met de bus terug en dan kan ik bijna in 1 keer door naar mijn werk. Maar dat heb ik er wel voorover. Wel baal ik heel erg van het feit dat mijn Ipod net deze week besloten heeft om niet meer te werken. Dinsdagochtend deed hij het nog en ’s avonds deed hij helemaal niets meer:(. En net als ik 20 uur in de bus moet zitten dit weekend…
Nou ik denk dat ik het hier maar bij laat. Ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin! Wel is mijn hoofd steeds heel druk.. Over hoelang ik hier nog blijf en wat ik dan ga doen.. Over de decentrale selectie en mijn 2e keuze. En omdat ik toch geld moet verdienen deze zomer, ook over wat ik dan voor werk ga doen. Het is hier namelijk erg goedkoop (je eet hier voor 16 pesos (iets meer dan 3 euro) heerlijk in een restaurant!), maar toch gaat het geld wel snel op.
Maar ik denk dat ik voor alles vanzelf een oplossing vind en ik probeer hier in ieder geval zoveel mogelijk te genieten nu ik hier nog ben.
Een hele dikke kus en veel liefs
Marlies
Ps. Van de aardbevingen heb ik niet zoveel gemerkt. Ik werd alleen midden in de nacht wakker omdat ik dacht dat mijn mobiel afging, die lag op de grond aan de oplader en trilde toen. Maar later bleek dat ik helemaal geen smsje of gemiste oproep had. In Cordoba hebben vooral de mensen die in flats wonen wel meer gemerkt. Bedden die heen en weer schudden enz. Ook is het voor veel mensen die komen of gaan erg lastig dat het vliegveld van Santiago niet open is.. Veel vluchten gaan via Santiago. Ook wilden Filipa en Celia naar Chili om een nieuw visum te krijgen, waardoor ze hier langer kunnen blijven maar daar gaan ze nu ook maar niet meer heen.
Pps. Ik heb net 30 minuten tussen de vlinders gelopen. Echt duizenden kleine vlindertjes vlogen door heel Villa Allende. Zo mooi!
Hier weer een berichtje dat ik gisteren heb geschreven:
Hoe gaat het in Nederland? Ik lees heel veel dat het wat beter weer is en dat de zon ook weer schijnt, eindelijk… Hier is het ook weer mooi weer. Na zo’n 2 weken van veel regen was het dit weekend voor het eerst weer echt mooi weer. Zaterdag was het zo’n 32 graden en lekker zonnig. Gelukkig maar want de zomer loopt tot zijn einde en ik moet toch wel blond en bruin terugkomen. Dinsdag was het trouwens weer helemaal mis! Uren lang heeft het geregend (natuurlijk als mijn was buiten hangt te drogen) en dus waren alle straten nog meer overstroomd dan de vorige keer (ze zijn trouwens na 10 minuten al overstroomd).
Eens kijken wat ik allemaal moet vertellen… Vorige week kwamen er een dochter met 2 kleinzoons van mijn hostmoeder logeren. Van dinsdag tot en met vrijdag was het dus erg druk in huis. Het was heel gezellig, maar het was af en toe echt vervelend omdat ik dan met mijn stukken voor de decentrale selectie bezig wilde. Jose was namelijk helemaal gek van me en wilde de hele tijd met me door de tuin lopen en rennen. Ik heb dus een Argentijnse vriend, haha hij is alleen een beetje jong (hij is 2 jaar).
Woensdag hadden we een workshop op het kantoor van Projects Abroad voor alle care-vrijwilligers. We hebben gepraat over hoe we de kinderen het best kunnen helpen en we hebben van alle projecten verhalen gehoord. Ik vond het heel goed dat ze dit hadden gedaan en ik heb ook wel dingen geleerd. Ook hadden we allemaal dingen bedacht om te doen met de kindjes. Zo wilden we ze allemaal hun eigen schoenendoos geven die ze dan konden versieren en die waar de eigenaar als enige bij mocht. De kindjes hebben namelijk helemaal niets voor zich zelf. Het probleem bij het SOS kinderdorp is alleen dat we geen plek hebben om zoiets te maken of iets anders te knutselen. Er is een soort klaslokaal als animatieruimte, maar daar mogen we de sleutel niet van dus dan gaat het niet door. Echt heel jammer voor de kindjes, maar we kunnen moeilijk op de straat gaan knutselen. Zeker niet als alle kinderen graag dingen stelen of van elkaar afpakken. Tijdens de workshop werd wel duidelijk dat het SOS kinderdorp echt enorm is in vergelijking met de andere weeshuizen. Daar zijn meestal zo’n 10 tot 20 kinderen en dan zijn er vaak 2 vrijwilligers. Ook werden er echt heftige verhalen verteld over de projecten of kinderen, die ik niet snel zal vergeten.
Woensdagavond ben ik met Celia, Filipa, Sofia en Vanessa (de laatste 2 werken voor PA)naar de bioscoop geweest. We zijn naar dias de ira geweest.. ik weet niet meer hoe hij in het Engels heet, maar hij was echt heel goed. Het was wel heel apart woensdag. Ten eerste regende het dieren. Ik liep ’s morgens de heuvel af naar het centrum en toen viel er vlak naast me een muis op de grond. Ik denk dat er een vogel langs vloog die het liet vallen maar het was wel erg vreemd. En toen waren we midden in het centrum van Cordoba en toen viel er opeens een uil uit de lucht. Hij vloog niet meer hij viel echt… En later vloog hij weg. Ook zaten we op de heenweg opeens bij Vanessa in de bus en op de terugweg zat Ariel (een andere medewerker van PA) in dezelfde bus. Op zich is dat misschien niet zo raar maar met zoveel bussen in zo’n grote miljoenenstad is het toch wel toevallig.
Donderdag was het werk voor het eerst echt lastig. De kinderen waren in het begin heel enthousiast maar al snel veranderde dat in schreeuwen en veel gevechten. Ook het schizofrene meisje was erg agressief en dus was dat de eerste keer dat ik het niet leuk vond op het SOS kinderdorp. Vrijdag was echt een heel speciale dag daarentegen. Er waren 2 fietsers aangekomen in het SOS kinderdorp. Een Argentijn en een Canadees. Die Argentijn is al 2 jaar aan het fietsen en hij gaat nog een half jaar tot een jaar door. Hij is in Alaska begonnen en is toen helemaal naar het Zuiden gefietst en hij gaat nu naar het meest zuidelijke puntje van Zuid-Amerika. Onderweg is hij langs alle SOS kinderdorpen geweest die er zijn in Noord en Zuid Amerika. Echt zo tof! Filipa zei al:’Dit is mijn nieuwe held!’ En dat voel ik ook wel een beetje. Hij heeft alles opzij gezet om dit te doen en hij heeft alleen zijn fiets en de dingen die hij mee krijgt op die fiets verder niets. Zelfs geen huis meer. Hij heeft ook allerlei foto’s gemaakt en ik hoop dat ik die kan krijgen want wij mogen geen foto’s maken in het SOS kinderdorp.
Hij vertelde trouwens wel iets indrukwekkends. Van alle SOS kinderdorpen die hij heeft gezien, is deze in Cordoba degene met de minste structuur en met de ‘vervelendste’ kinderen. Echt zo sneu voor de kinderen. Het is ook af en toe een beetje een zootje… Er wordt zo’n beetje per maand van directeur gewisseld en maar 2 tia’s (in ieder huis woont 1 tia met 10 kinderen) zijn echt goed vinden wij. Sommige tia’s heb ik na een maand nog geen eens gezien! Ook zijn er tia’s die hun kinderen binnen houden, die mogen niet met ons komen spelen. Zo zonde want die 2 goede tia’s wonen samen in een huis en bijna alle kinderen uit dat huis komen iedere dag. En niet alleen wij, maar ook mensen van buiten het SOS kinderdorp hebben gemerkt dat het met die kinderen echt een stuk(je) beter gaat. Wij kunnen misschien niet zoveel voor de kinderen doen maar het is echt fijn om te horen dat je toch een verschil in hun leven hebt gemaakt. Al is dat misschien maar een heel klein verschil.
Dit weekend gingen we naar Icho Cruz met vrijwel alle vrijwilligers. We sliepen in bungalows en de camping was direct aan een rivier. Het was echt super. Overdag lekker kletsen en zwemmen bij de rivier en ’s avonds hebben we gebbqd en met zijn allen gepraat en gezongen. Een meisje had haar gitaar mee en die zong echt zo goed! Zondagmiddag na de lunch ging iedereen weer naar huis. Het was zondag niet zo mooi weer en toen het begon te regenen ging ik ook maar naar huis. Maar het was echt heel gezellig, ik heb heel veel met mensen gepraat.
Gisteren gingen we met een groep van ongeveer 10 vrijwilligers sushi eten. Het was de eerste keer dat ik dat ging eten en het was zo lekker! Ook dit was weer heel gezellig. Ik ben met Joris en Filipa nog wat wezen drinken en toen met de laatste bus terug dus ik was om half 4 thuis. Vanochtend was het ook moeilijk om wakker te worden want ik moest om 9 uur in het kantoor zijn. En het is een half uur lopen naar het kantoor. Ik ging vandaag begonnen aan mijn medicijnenproject. Ik werd naar Mendiolaza naar mijn placement gebracht. Ik dacht dat het een klein ziekenhuis zou zijn, maar het is dus een soort huisartsenpraktijk. Wel met verschillende soorten dokters maar niet echt wat ik verwacht had. Het is heel klein en eerlijk gezegd vond ik het wat saai vandaag. Ik ben bijna de hele tijd bij een verpleegkundige geweest en het enige wat heb ik heb gezien is dat ze de bloeddruk opnam en bij een stuk of 5 mensen een vaccinatie gaf. Niet heel spannend dus, zeker omdat die 5 mensen in 2,5 uur kwamen. Ik heb wel veel gepraat met de verpleegkundige dus het was wel goed voor mijn Spaans, maar als het morgen nog niet helemaal bevalt dan vertel ik dat aan de medewerkers van Projects Abroad. Ik weet dat er ook placements zijn in echte ziekenhuizen en dat lijkt me dan veel leuker, daar gebeurt tenminste iets.
Dit weekend ga ik met een hele groep naar Mendoza. Dit is een echt wijnprovincie en in de gelijknamige hoofdstad is een groot wijnfestival dit weekend. Morgenavond om half 11 vertrekken we met de bus en dan komen we zaterdagochtend aan. Het plan is om dan zaterdag ook te gaan raften maar ik weet niet of dat doorgaat. Zaterdagavond gaan we dan naar het feest en dan slapen we in verschillende hostels. Iemand heeft een hostel voor mij geboekt en ik weet eigenlijk niet waar en hoe duur het is, maar het komt wel goed. Ik heb er in ieder geval veel zin in! Ik zal wel doodop zijn maandag want zondagavond gaan we weer met de bus terug en dan kan ik bijna in 1 keer door naar mijn werk. Maar dat heb ik er wel voorover. Wel baal ik heel erg van het feit dat mijn Ipod net deze week besloten heeft om niet meer te werken. Dinsdagochtend deed hij het nog en ’s avonds deed hij helemaal niets meer:(. En net als ik 20 uur in de bus moet zitten dit weekend…
Nou ik denk dat ik het hier maar bij laat. Ik heb het nog steeds heel erg naar mijn zin! Wel is mijn hoofd steeds heel druk.. Over hoelang ik hier nog blijf en wat ik dan ga doen.. Over de decentrale selectie en mijn 2e keuze. En omdat ik toch geld moet verdienen deze zomer, ook over wat ik dan voor werk ga doen. Het is hier namelijk erg goedkoop (je eet hier voor 16 pesos (iets meer dan 3 euro) heerlijk in een restaurant!), maar toch gaat het geld wel snel op.
Maar ik denk dat ik voor alles vanzelf een oplossing vind en ik probeer hier in ieder geval zoveel mogelijk te genieten nu ik hier nog ben.
Een hele dikke kus en veel liefs
Marlies
Ps. Van de aardbevingen heb ik niet zoveel gemerkt. Ik werd alleen midden in de nacht wakker omdat ik dacht dat mijn mobiel afging, die lag op de grond aan de oplader en trilde toen. Maar later bleek dat ik helemaal geen smsje of gemiste oproep had. In Cordoba hebben vooral de mensen die in flats wonen wel meer gemerkt. Bedden die heen en weer schudden enz. Ook is het voor veel mensen die komen of gaan erg lastig dat het vliegveld van Santiago niet open is.. Veel vluchten gaan via Santiago. Ook wilden Filipa en Celia naar Chili om een nieuw visum te krijgen, waardoor ze hier langer kunnen blijven maar daar gaan ze nu ook maar niet meer heen.
Pps. Ik heb net 30 minuten tussen de vlinders gelopen. Echt duizenden kleine vlindertjes vlogen door heel Villa Allende. Zo mooi!
-
05 Maart 2010 - 17:15
Annika!!:
Whoehoe weer als eerste:D Top verhaal!! Ik had al even in de atlas opgezocht of die plaats waar de aardbeving was dicht bij jou lag:O is dat vliegveld waar jij geland was in Chili ook in puin? Was namelijk een filmpje van een ingestort vliegveld op het nieuws:O Maar ja ben blij dat het zo goed gaat:D Heb je mijn brief al gekregen?(A) Zaterdag pas verstuurd hoor;)
(K) Ansje -
05 Maart 2010 - 17:26
Hetty Barsingerhorn:
Lieve Marlies,
Leuk hoor je iedere keer je belevenissen te mogen lezen. Je hebt het er volgens mij uitstekend naar je zin en maakt echt heel veel mee.
Jammer dat je het die ene dag niet leuk vond in het SOS kinderdorp. Wat mogen wij dan blij zijn dat we elders op deze aardbodem geboren zijn he.
Hier in Houston begint het ook weer wat warmer te worden, 's ochtends vroeg iets van 7 graden en dan loopt het gedurende de dag op tot iets van 18-19, nog geen 32 hier hoor.
Sander heeft het momenteel erg druk met zijn dramavoorstelling op school, ze voeren een musical op en doen dat gedurende 6 avonden, 2 vorige week en 4 deze week en dat houdt in dat hij dan 's avonds om half elf pas thuis is en dan nog wat huiswerk moet doen en de volgende dag gaat de wekker weer om 6 uur, gelukkig nog mara twee voorstellingen te gaan.
zijn zwemseizoen is gelukkig ook weer voorbij, maar Sander kan niet wachten totdat summerlegaue begint.
Ed zat vorige week in Boston, deze week hier, volgende week in Montreal, dan weer een weer hier en dan weer een week in Boston.
Met Jasper gaat alles ook goed in Nederland, heeft net een lang weekend bij een vriend in Engeland doorgebracht want hij had een weekje vakantie, lekker toch.
En ik doe van alles en nog wat en vermaak me ook goed, voel me perfect en ben weer met quilten en een beetje sporten!! begonnen.
Meisje geniet en doe voorzichtig.
Liefs Hetty en de jongens -
05 Maart 2010 - 20:27
Mama:
Lieve Marlies,
Nou, je hebt al gehoord dat het vanmiddag hier weer volop sneeuwde......
Weer een mooi verslag, Marlies, schrijnend hoor, de kindjes in het kinderdorp. Jammer dat jullie niet meer mogen/kunnen doen maar heel fijn dat je ze toch een beetje kunt helpen!
Ik hoop van harte dat je medische project ook nog wat zinvoller ingevuld gaat worden, in Mendiolaza of in een ziekenhuis ergens anders.
Mendoza zal naast vermoeiend vast ook weer heel leuk en gezellig zijn en in dat hostel zal je ook wel terechtkomen.
Als je toch besluit om nog een maand extra vrijwilligerswerk te doen biedt dat misschien ook nog mogelijkheden, misschien dan in zo'n kleinschaliger weeshuis?
Probeer je overal maar niet te druk over te maken, "Tob niet, het komt toch anders" zei oma altijd. Als je die decentrale selectie afgerond hebt, komt er alweer meer ruimte om te beslissen hoe lang je nog in Argentinie blijft en hoe je je reis gaat invullen. Geniet van wat je allemaal meemaakt en pas goed op jezelf!!
Liefs en een knuffel van mama -
06 Maart 2010 - 18:38
Sieka Boom:
Hi Marlies,
zat juist even te kijken of je misschien weer een verslag geschreven had. En ja hoor....ik geniet iedere keer. Wat onderneem je veel en wat een hoop indrukken. Erg als kinderen zo leven hè. Altijd zinvol als er iemand als jij in de buurt bent Marlies!
Kom juist uit de stal en ik moet zeggen dat het hier bijzonder fris is. Ze voorspellen -8C...ja, ja..de winter is hier nog niet voorbij. Freek en Jannie zitten momenteel in Olds/Alberta (update drie heb ik gisteren gestuurd). Het weer daar lijkt wel warmer dan hier. Gek idee.
Nou Marlies geniet van alles en succes met je decentrale selectie!!
Groetjes van alle Boompjes -
09 Maart 2010 - 10:56
Annemiek :
Wat fijn om weer zo'n verslag te kunnen lezen. Ben blij dat je het nog steeds zo naar je zin hebt. Reactie van mij een beetje vertraagd omdat ik nu (weer) in Frankrijk zit. Hier is het jammergenoeg ook niet warm, maar wel heel mooi weer. En dan gaan we morgen nog schaatsen ook....;). En het komt vast goed allemaal met de decentrale, van het zomer en de eventuele 2e keus.
Veel liefs Annemiek -
09 Maart 2010 - 18:10
Serena :
Hey Marlies,
Ik vind het echt super leuk deze verhalen van je te lezen!
Ik hebe laatst iemand ontmoet die dus ook naar Argentinie was geweest en hij zei dat Cordoba 1 van de leukste gebieden was om heen te gaan. Dus je hebt het goed getroffen. Ik hoop wel dat je het nog een beetje naar je zin krijgt qua werk in die huisartsenpost. Je bent niet voor niets zo ver gereisd. Ookal heb je al super veel Toffe dingen beleefd! Weetje vandaar had ik weer witte vingers. Het is nog maar de 2e keer gelukkig :p Trouwens je zei dat je niet veel geld hebt maar ik vind het alleen maar een groot avontuur dat je weer oplossingen voor verschillende verrassende situaties moet vinden ;) Daar leer je weer super veel van. Miss moet je op den duur maar een paar blonde lokken gaan vekopen ofzo hahah, wel erg heftig!
Nou heel veel plezier en ik hoop dat de zon nog een beetje schijnt!
Heel veel Liefs Serena -
12 Maart 2010 - 18:35
Opa En Oma:
Lieve marlies,
We hebben weer genoten van je verslag!
We hopen dat je werk in het gezondheidscentrum toch nog wat uitdagender wordt!
Met ons gaat het goed, het is alleen vies weer nu.We kijken uit naar de lente! Op het platte dak bloeien trouwens wel twee crocussen.
Geniet nog maar lekker maar doe voorzichtig.
Heel veel liefs en een dikke kus van opa en oma.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
